نتایج(جدول ۴-۲) حاکی از این بود که تیمار کاربرد ۲۵% کمپوست + ۷۵% کود نیتروژن با متوسط ۱۶۴۰۸ کیلوگرم در هکتار بیشترین تأثیر را بر عملکرد دانه داشت و به‌لحاظ آماری در گروه آماری (a) قرار گرفت. کمترین عملکرد دانه را تیمارهای کاربرد ۱۰۰% کمپوست و تیمار کاربرد ۵۰% کمپوست + ۵۰% کود نیتروژن به‌ترتیب با متوسط ۱۳۹۷۲ و ۱۳۸۰۶ کیلوگرم در هکتار به‌دست آمد(شکل۴-۳).
تلقیح بذور با بارور ۲ نیز تأثیر مثبتی بر افزایش عملکرد دانه داشت و همان‌طورکه در نمودار ۴-۴ ملاحظه می‌گردد تیمار تلقیح با بارور ۲ با متوسط ۱۴۷۸۲کیلوگرم هکتار از عملکرد بالاتری نسبت به تیمار شاهد بدون تلقیح برخوردار بود.
با توجه به نتایج حاصله در بخش‌های پیشین چنین استدلال می‌گردد که کاربردکمپوست همراه با کودهای ماکرو از قبیل کود نیتروژن تأثیر بیشتری بر افزایش عملکرد و اجزای عملکرد داشته و تیمار بذور قبل از کاشت با بارور ۲ نیز تأثیر مثبتی از خود بر جای می‌گذارد. لذا توصیه می‌شود که که جهت حصول عملکرد بالاتر در راستای کاهش مصرف کودهای شیمیایی و تولید محصول سالم کودهای آلی به‌همراه کودهای شیمیای به‌کار برده شوند و جهت استقرار بهتر بوته‌ها و افزایش سطح ریشه و در نتیجه افزایش جذب عناصر غذایی و کارآیی مصرف کود بذور ذرت با ترکیبات بیولوژیک از قبیل بارور ۲ تلقیح گردند. در این رابطه ملکوتی و کشاورز (۱۳۸۴) بیان داشتند که نیتروژن از مهم‌ترین عناصر غذایی و عامل کلیدی در دست‌یابی به عملکرد مطلوب در محصولات زراعی می‌باشد. در عناصر ضروری غیر از اکسیژن، هیدروژن و کربن نیتروژن بالاترین غظلت را در گیاهان داشته و گذرگاه رشد است.
همچنین سامرفلت و مک‌کی (۱۹۸۷) اظهار می‌دارند، بعد از کاربرد کود دامی، فعالیت‌های میکروبی خاک جهت تجزیه بقایای آلی افزایش پیدا کرده و مقدار قابل توجهی از نیتروژن معدنی را به مصرف می‌رسانند. استیر و سیلور (۱۹۹۰) و خالیکو (۲۰۰۴) همچنین گزارش کردند که میزان دسترسی به نیتروژن روی ترکیب اسیدهای چرب روغن آفتابگردان تأثیر می‌گذارد. مونیر و همکاران (۲۰۰۷) با بررسی تیمارهای مختلف تغذیه‌ای از کودهای آلی، شیمیایی و تلفیقی دریافتند که بیشترین عملکرد دانه در تیمار تلفیقی حاصل شد و صفات کیفی آفتابگردان مانند درصد روغن و پروتئین در تیمارهای تلفیقی از کود آلی و کود شیمیایی به‌طور معنی‌داری بالاتر از کاربرد آن‌ها به‌تنهایی است.
شکل ۴-۳ تأثیر کاربرد کودهای نیتروژنه وکمپوست بر عملکرد دانه
شکل ۴-۴ تأثیر کاربرد بارور ۲ بر عملکرد دانه
۴-۵- عملکرد بیولوژیک
نتایج حاصل از تجزیه واریانس (جدول ۴-۱) نشان داد که اختلاف معنی‌داری بین سطوح مختلف تیمارهای کاربرد کودهای نیتروژنه وکمپوست وجود نداشت. در بررسی تیمار کاربرد و یا عدم کاربرد بارور ۲ نیز اختلاف معنی‌داری مشاهده نگردید اما در بررسی اثرات متقابل کاربرد کود و بارور۲ اختلاف معنی‌داری در سطح یک درصد بین تیمارهای مورد بررسی مشاهده گردید.
جدول ۴-۳- خلاصه نتایج تجزیه واریانس برخی از صفات مورد بررسی